Westphal Johansen Advocaten

Karel, eigenaar van de internationale handelsonderneming K2, was zo blij als een hond met zeven staarten geweest. De zaken gingen goed, maar de administratie, waar hij een hekel aan had, groeide hem boven het hoofd. Na lang zoeken had hij eindelijk een bekwame medewerkster gevonden die zich ontfermde over de gehele administratie.

Frida, die in 1986 in dienst trad als boekhoudster van K2, wist het vertrouwen van Karel te winnen en ontpopte zich al snel tot een financiële duizendpoot. In de loop der tijd klom zij op tot hoofd boekhouding, financieel controller en lid van het managementteam van K2 . Als financiële rechterhand van Karel beschikte zij over een volledige volmacht en over toegang tot de kas, de kluis en de codes voor internetbankieren. Frida kon gelden overmaken en betalingen verrichten en deze betalingen en overmakingen in de boekhouding verwerken zonder de medewerking van anderen. Ook van Karel kreeg zij de vrije hand.

Na intern onderzoek door de accountant sloeg Karel’s blijdschap echter om in teleurstelling en woede. Frida bleek namelijk voor ruim € 1.600.000,- gefraudeerd te hebben en had de volledige fraude administratief weggemoffeld. Kasopnames waren gedaan zonder enige zakelijke grondslag en er waren fictieve leningen aan werknemers verstrekt. Daarnaast waren er door Frida onterecht onkosten ingediend en uitbetaald, had zij veelvuldig privé kosten met haar zakelijke credit card betaald en had zij zich zelf ten onrechte een kleine € 300.000,- aan overuren en snipperdagen uitbetaald. Ook had Frida ruim € 100.000,- van K2 naar haar eigen bankrekening overgemaakt en had zij zich zelf in de loop der tijd een aanvullend salaris van € 200.000,- uitgekeerd.

Frida betwistte de beschuldigingen van K2 en wierp tal van rechtvaardigingsgronden op. Vele betalingen zouden door Karel goed gekeurd zijn, de onkosten zouden terecht gedeclareerd zijn en alle betalingen hadden volgens haar een zakelijke grondslag.

De rechtbank Almelo maakte korte metten met het verweer van Frida en veroordeelde haar tot terugbetaling van ruim € 1.500.000,-. Frida stelde hoger beroep tegen dat vonnis in en deed onder meer een beroep op eigen schuld van K2.

Eigen schuld

Het Gerechtshof in Arnhem achtte een schade van ruim € 1.100.000,- bewezen en verminderde vervolgens de schadevergoedingsplicht van Frida met 35%, tot € 775.000,-. Volgens het Hof had K2 eigen schuld aan de door haar zelf geleden schade. K2 had Frida namelijk veel meer verantwoordelijkheden toebedeeld dan haar functie en de hoogte van haar salaris van € 3.400 bruto per maand rechtvaardigden. K2 had Frida beter moeten controleren en had zelf een duidelijker beleid moeten voeren inzake de betaling van declaraties, bonussen en snipperdagen. Bovendien had Karel zelf ook wel eens een persoonlijke uitgave zakelijk gedeclareerd.

Dikke bult?

Dat werknemers in Nederland (te) goed beschermd zijn blijkt weer eens uit boven genoemd arrest. Als een werknemer schade aan zijn werkgever of een derde berokkent in de uitoefening van zijn werkzaamheden, is hij daarvoor alleen aansprakelijk in geval van opzet of bewuste roekeloosheid. Het is voor een werkgever niet gemakkelijk om dit te bewijzen, maar in dit geval is K2 hierin geslaagd. Toch krijgt K2 slechts een gedeelte van haar schade vergoed. Hoewel Frida iedereen bij K2 bewust om de tuin heeft geleid, wordt K2 – mijns inziens ten onrechte – een gebrek aan controle en een al te losse bedrijfscultuur verweten. Een verwijt dat K2 veel geld kost en Frida een vette bonus oplevert.

Eigen schuld, dikke bult? U bent gewaarschuwd……….