Westphal Johansen Advocaten

3D Printing, iedereen lijkt ermee bezig. Er wordt geprint met kunststof, keramiek, metaal en zelfs met voedsel. De techniek van het 3D printen is al decennia in ontwikkeling, maar heeft met name de laatste vijf jaar een enorme versnelling doorgemaakt. Early addapters bestempelen 3D printing als industriële revolutie. Deze techniek maakt het mogelijk om ‘on demand’ maatwerk te leveren, nieuwe ondenkbare ontwerpen te verwezenlijken en voorkomt dat producten over de hele wereld verscheept moeten worden.

Verschillende OEM-ers en first tier suppliers hebben de laatste jaren geëxperimenteerd met metaal printen. En met mooie resultaten, zo bewees onder andere het AddLab. 3D metaal printen lijkt inmiddels een serieuze nieuwe productiemethode te worden in aanvulling op het draaien en frezen van metaal. Zeker nu de printers van een steeds hogere kwaliteit worden en in serie geschakeld kunnen worden. Gebleken is dat 3D metaal printen uitermate geschikt is voor de productie van lichtgewicht metalen onderdelen.

Met name voor leveranciers die toeleveren aan de aerospace en automotive industrie kan 3D metaal printen een ideale productiemethode zijn. Juist in deze industrieën speelt gewicht een hele belangrijke rol. Immers hoe lichter, hoe minder brandstofverbruik en hoe goedkoper vliegen en rijden is. Men zou verwachten dat het 3D metaalprinten in deze industrietakken een vlucht zou nemen. Toch lijkt er juist hier nog een handrem op de ingebruikname van deze veel belovende techniek te zitten. Dit is het gevolg van de zeer hoge veiligheidseisen die met name aerospace en automotive industrieën aan producten stellen. Het is voor suppliers nog lastig om de veiligheid van 3D geprinte metalen voorwerpen te garanderen. Wij merken dat dit tot moeizame discussies over aansprakelijkheden leidt en dit zorgt weer voor het achterblijven van orders. Hoe kan dit nu worden opgelost?

Om in te kunnen staan voor hun vakmanschap en kwaliteit moeten suppliers, op dit moment, nog per print vaststellen wat, bijvoorbeeld, de belastbaarheid en treksterkte van geprinte producten is. Dat draagt niet bij aan een snelle doorlooptijd. Om dit tegen te gaan, dienen er in onze ogen snel uniforme productiestandaarden/ISO-normen voor 3D metaal printing ontwikkeld te worden.

Daarnaast zou het zeer wenselijk zijn als de nieuwe generatie printers, die op de markt verschijnt, wordt toegerust met technieken om het productieproces van seconde tot seconde te monitoren en in een logboek op te slaan. Dit zou bijvoorbeeld kunnen door een kleine camera met de laser mee te laten bewegen. Door het logboek inclusief camerabeelden met de geprinte onderdelen mee te leveren, kan de afnemer ook zelf, bij enige twijfel, het productieproces controleren.

Wordt aan deze, op het oog misschien, softe randvoorwaarden gewerkt, dan kan 3D metaal printen echt volwassen worden. Angst en onzekerheid over de techniek zullen dan, zo voorspellen wij, als sneeuw voor de zon verdwijnen. Het maakt de weg vrij om de techniek juist daar toe te passen waar zij de meeste toegevoegde waarde heeft. Dan kunnen wij zeggen 3D is here to stay.