Westphal Johansen Advocaten

Het was een dag die hij nooit zou vergeten. Toen Dirk Doorzetter, schooldirecteur van het Titus Brandsma Lyceum, die ochtend zijn koffie inschonk, ging plotseling het brandalarm af. Mopperend rende hij de gang op en zag dat het scheikundelokaal in vuur en vlam stond. De leerlingen waren gelukkig door het raam gevlucht en niemand was gewond. Maar met de school liep het helaas minder goed af. Deze brandde helemaal af.

Zo snel als de school afgebrand was, zo langzaam werd deze weer opgebouwd. Door de teruglopende leerlingaantallen, was de herbouw van de school alleen niet meer rendabel. In overleg met de eigenaar van de school werd daarom gekozen voor de bouw van een multifunctionele accommodatie. Op een afstand van 700 meter van de oude school zou een nieuw, veel groter gebouw herrijzen. Dat gebouw zou niet alleen onderdak bieden aan de school maar ook aan een bibliotheek en kinderopvangcentrum.

Toen 4 jaar later eindelijk alle vergunningen voor de bouw van de multifunctionele accommodatie verleend waren, belde Dirk met de brandverzekeraar. De school had de herbouwwaarde van de school verzekerd. De herbouw van het schoolgedeelte van het multifunctionele gebouw was getaxeerd op 2 miljoen euro. Dus of de verzekeraar maar even 2 miljoen euro wilde overmaken.

Welnu, dat wilde de verzekeraar niet. De verzekeraar wilde slechts de verminderde verkoopwaarde van het gebouw ter hoogte van 1 miljoen euro betalen. Volgens de verzekeraar was er te veel tijd verstreken tussen de brand en de herbouw en was het multifunctionele gebouw geen school. De zaak was glashelder, volgens de verzekeraar.

Briesend van woede stapte Dirk de volgende ochtend het kantoor van zijn advocaat binnen. Na grondige studie van de polisvoorwaarden bleek er afgeweken te zijn van de in de branche gebruikelijke clausule. Deze houdt in dat alleen de kosten van herbouw van een gebouw onmiddellijk na de brand, op precies dezelfde plek en met precies dezelfde bestemming vergoed worden. In dit geval werd echter ook de herbouwwaarde van een vergelijkbaar gebouw elders in de gemeente vergoed.

Dirk Doorzetter deed zijn naam eer aan. Hij gaf opdracht om de zaak voor de rechter uit te vechten en zo geschiedde. Zowel de rechtbank als het Hof stelden de school in het gelijk. De verzekeraar moest in totaal 2 miljoen euro uitkeren en een flink bedrag aan proceskosten. Eindelijk een glashelder antwoord, foeterde Dirk bij het verlaten van het Paleis van Justitie.